Voor het Noordhollands Dagblad bezocht ik de thuiswedstrijd van de Terriers tegen Groningen. In de promotieklasse sleepten ze in de laatste seconden van de wedstrijd hun eerste overwinning van het seizoen binnen.
Het hele verhaal lees je hieronder.
„Het is een tijd geleden dat ik dit heb meegemaakt”, riep Terriërs-coach Bart van der Meer terwijl hij zondagmiddag met een glimlach van oor tot oor het veld afliep. De hockeysters uit Heiloo versloegen in eigen huis tegenstander Groningen met 3-2.
In de laatste seconden van de wedstrijd was het Juliette Kwikkers die de ploeg uit Heiloo uiteindelijk naar de overwinning loodste. Niet veel later sprong Van der Meer vanuit de dug-out op, met de vuisten gebald. Een oerkreet volgde. De speelsters gilden, juichten en sprongen in de rondte. „Ik ben ontzettend trots en gun het die meiden enorm. We komen echt van heel ver.”
Daarmee doelt Van der Meer niet alleen op het feit dat hij zes basisspeelsters zag vertrekken, maar vooral ook op het afgelopen seizoen. „Vorig jaar hadden we vier punten aan het einde van de competitie. Nu hebben we datzelfde aantal al na twee wedstrijden. Dat brengt een hele andere setting en sfeer met zich mee. Natuurlijk gaat nog niet alles goed, maar we staan er als team. Iedereen vecht voor elkaar.”
Juist die vechtlust zorgde er ook voor dat de ploeg in de wedstrijd bleef, wist Van der Meer. „Op een dag als vandaag brengt dat je bovendien zelfs superveel,” zei hij, doelend op de overwinning.
Die overwinning ging overigens pas in de allerlaatste seconden van de wedstrijd naar de hockeysters uit Heiloo. Bij rust stond het nog 0-0, maar in het derde kwart was het Laura de Jager die haar ploeg op een 1-0 voorsprong bracht.
Vlak voor het ingaan van het vierde en laatste kwart sprak Van der Meer zijn ploeg daarom nog één keer toe. Op zijn hurken zat hij op de grond en wees hij naar het whiteboard naast hem. De speelsters luisterden aandachtig. „Wat ik precies tegen ze gezegd heb? Pfoe, dan moet ik heel goed nadenken. Er gaat heel veel adrenaline door mijn lichaam op dit moment,” lacht Van der Meer na de overwinning van zijn ploeg.
Tatische aanwijzingen waren het in ieder geval niet, herinnerde hij zich. „Dat had ook geen zin meer. Het ging in dat laatste kwart echt om doorzetten, om blijven spelen als team. Dat was al spannend genoeg.”
In de 58e minuut kwam Groningen immers langszij met de 1-1. „Toen dacht ik: wat gaat er dan nog gebeuren? Ze moesten nog iets van vijf, zes minuten spelen vanaf die 1-1.”
Zijn ploeg liet zich niet van de wijs brengen en via een strafcorner schoot Janna Verhorst de 2-1 binnen. Langs de kant van het veld werden de zenuwen van Van der Meer langzaam steeds zichtbaarder. „En door,” riep hij met een lichte trilling in zijn stem.
De aanmoediging mocht niet baten: een paar minuten later viel de gelijkmaker van Groningen vanuit een strafcorner: 2-2. „Op dat moment was ik eerlijk gezegd vooral heel benieuwd of het zou lukken om het gelijk te houden. Uiteindelijk werd het door een briljante actie en een goal veel beter dan dat,” zei hij met een glimlach.
Turnpunt Podcast online 
