In juli 2020 interviewde ik trampolinespringster Romee Pol over haar besluit om te stoppen met topsport. Het hele verhaal, dat in De Stentor werd gepubliceerd, lees je hieronder.
Wanneer Romee Pol (24) haar verhaal begint, slaakt ze een zucht van opluchting. Ze had zó lang getwijfeld of ze nog wel door wilde met trampolinespringen op topsportniveau. Nu heeft de Puttense de knoop doorgehakt. Ze stopt.
Die beslissing zorgde voor rust en opluchting. Het is tijd voor nieuwe uitdagingen. Vanaf 1 september begint Pol met een nieuwe baan. Ze gaat 36 uur per week werken op de intensive care in het UMC Utrecht.
Haar nieuwe functie valt niet te combineren met trampolinespringen op topniveau. Pol, die in 2018 twee keer zevende werd bij de Europese kampioenschappen en in 2019 twee vijfde plaatsen behaalde bij de European Games, komt daarom niet meer terug op de trampoline.
,,Ik ga behoorlijk veel uren draaien in het ziekenhuis. Als ik dat ook nog wil combineren met topsport, is de kans groot dat ik oververmoeid raak. Natuurlijk heb ik getwijfeld, maar ik denk dat dit de juiste keuze is. Ik zou gek zijn als deze nieuwe kans niet zou aangrijpen. Hier ligt mijn toekomst.”
De afgelopen jaren combineerde Pol, lid van Sparta Ermelo, haar trampolinecarrière al met een baan in de zorg. Ze werkte namelijk als verzorgende in de individuele gezondheidszorg bij de Klimop in Harderwijk.
,,Ik werkte lange dagen en vloog daarna door naar de training, dat was zwaar. Sinds de wereldkampioenschappen in Tokio eind vorig jaar kwamen de twijfels. Ik wist het even niet meer. Begin dit jaar voelden de trainingen goed, maar toen brak corona uit in Nederland en ging de hal op slot. Toen merkte ik dat mijn motivatie steeds verder wegzakte.”
Precies op de dag dat alle sportfaciliteiten in Nederland weer open mochten, maakte Pol bekend dat ze een punt achter haar trampolineloopbaan had gezet. De Nederlands kampioene van 2018 focust zich op de toekomst. ,,Tijdens de coronaperiode heb ik het springen eigenlijk helemaal niet gemist. Misschien heeft het gewoon zo moeten zijn.”
De afgelopen maanden waren bovendien hectisch voor Pol. Aan de ene kant was er de twijfel, aan de andere kant was het een pittige tijd bij de Klimop. ,,Normaal gesproken werken we veel met patiënten die revalideren na een hersenbloeding of een zware operatie. Nu kwamen er ook coronapatiënten binnen. Soms vond ik dat best lastig om mee te maken en te zien.”
Toch wilden Pol en haar collega’s de kwaliteit van de zorg zo hoog mogelijk houden, ook tijdens de coronaperiode. ,,Het was allemaal veel zwaarder en drukker. De werkdruk lag super hoog. Soms was het bijna een kwestie van de dag overleven. Zelf ben ik nooit bang geweest. Buiten mijn werk om probeerde ik er ook niet te veel mee bezig te zijn of aan te denken. Ik wilde het loslaten, want mijn werk was al pittig genoeg. Daarbuiten hield ik me vooral goed aan alle maatregelen.”
Als Pol terugblikt op de afgelopen periode, spreekt ze vooral over een zware tijd. ,,Als ik straks aan mijn nieuwe baan begin, kan ik hopelijk rustig inkomen nu we niet meer volop in de coronacrisis zitten.”
Haar nieuwe baan is bovendien de start van een nieuw begin. Een leven zonder trampolinespringen. ,,De vorige keer dat ik stopte, rond mijn veertiende, wilde ik van het leven proeven. Uiteindelijk kwam ik terug, omdat ik nog meer wilde bereiken. Nu kan ik met zekerheid zeggen dat ik heb bereikt wat ik wilde bereiken. Dat pakt niemand me af.”
Glasgow 2014 Commonwealth Games 
